Termin zapłaty określony w umowie (transakcji handlowej) musi być zgodny z ustawą

Od dnia 28 kwietnia 2013 r. zmianom uległy zasady dotyczące ustalania terminów zapłaty w transakcjach handlowych. Określono terminy maksymalne, a także dano wierzycielom możliwość dochodzenia wynagrodzenia za ustalenie odpowiednio długiego terminu zapłaty oraz odszkodowania za niedotrzymanie przez dłużnika ustalonego już terminu. Do ustawy wprowadzającej omawiane zmiany Komentarz wydany przez wydawnictwo ODDK z Gdańska przygotował Radosław Dyki, radca prawny z Kancelarii Kwantum w Sopocie.

Ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych

Mowa o ustawie z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, która ma na celu skuteczne przeciwdziałanie zjawiskom wykorzystywania dominującej pozycji przez podmioty dokonujące zakupów towarów i usług (dłużników) i zastrzegania w umowach z dostawcami długich terminów zapłaty. Służyć temu mają odsetki płacone dostawcy towaru lub usługi (wierzycielowi) nie tylko, gdy dłużnik opóźnia się z zapłatą ponad ustalony termin, lecz także gdy termin zapłaty – choć zgodny z zawartą umową – przekracza pewne przyjęte standardy. Jeżeli już dojdzie do opóźnienia wierzyciel ma prawo domagać się także zwrotu kosztów dochodzenia należności, w tym kwoty tzw. stałej rekompensaty wynoszącej 40 euro i która przysługuje nawet, gdy w rzeczywistości wierzyciel nie poniesie jakichkolwiek wydatków lub szkód. Po raz pierwszy wprowadzono także maksymalne terminy zapłaty, które strony mogą zastrzegać w umowie.

Wskazane zmiany nastąpiły z uwagi na konieczności wdrożenia do polskich przepisów dyrektywy 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych.

Maksymalny termin zapłaty

Ustawodawca wreszcie określił maksymalne terminy w jakich następować mają płatności. Terminy te są jednak różne w zależności od podmiotów będących stronami umowy. Ustawa dotyczy bowiem umów (transakcji handlowych) zawieranych przez przedsiębiorców, a także przez podmioty publiczne (nie dotyczy ona umów z konsumentami).

Generalnie termin zapłaty określony w umowie nie może przekroczyć 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towarów lub wykonanie usług. Ustawa przewiduje – na zasadzie wyjątku – sytuacje, w których strony umowy będą mogły ustalić termin dłuższy, jednak tylko pod warunkiem, że takie przedłużenie nie będzie nieuczciwe wobec dostawcy towaru lub usługi (czyli wierzyciela). Inne zasady przewidziane są w stosunku do dłużników będących podmiotami publicznymi. Dla podmiotów publicznych termin zapłaty określony w umowie jest krótszy niż dla podmiotów prywatnych i nie może przekroczyć 30 dni, liczonych od ........CZYTAJ DALEJ NA BLOGPRAWNIKA.PL

Opracowanie według stanu prawnego na 23.08.2013 r.

Artykuł opracowany przez